Netflix speelt default de volgende aflevering van een serie tijdens het kijken. En het is heerlijk. Zo heerlijk dat ik er stress van krijg. Want voor ik het weet is er weer een avond weggekeken. En dat haat ik, want ik ben ook een lezer. En dus zoeken de man en ik steevast in een staat van paniek naar de afstandbediening in de 2 seconden tussen aflevering 1 en 2. Stop het! STOP HET!
Frictieloos
Wat ik er moeilijk aan vindt, is dat de default instelling gericht is op het doorkijken. Netflix mikt op zoveel mogelijk time spent, er is altijd meer te zien. Doorkijken is de makkelijke weg, het is frictieloos en eindeloos. En dat zien we overal. Want Insta, TikTok en YouTube zijn even oneindig. Het is nooit op; je hebt het nooit uit.
Fahrenheit 451
In de roman Fahrenheit 451 waarschuwt schrijver Ray Bradbury er al voor. De vrouw van de hoofdpersoon verdwijnt steeds meer in haar immersieve wereld: van vroeg tot laat wordt ze van buiten voorzien van verhalen en prikkels. En dat is de bedoeling: waar content is, zijn geen eigen gedachten meer.
Je eigen zelf
Ik denk niet dat dat de aanbieders perse het slechte willen, maar met hun frictieloze ontwerp zorgen ze er wel voor dat we veranderen. We worden herontworpen: de media besturen ons. Want dat serieuze boek kun je ook lezen na deze episode! Hij loopt nu immers al. Wat ik wil verandert door het ontwerp van Netflix. We zijn niet langer autonoom.
Helpen, sturen, besturen
Op de schaal helpen, sturen en besturen (tool hier) scoort dit niet goed. Het helpt me want het is lekker, maar ik wil het eigenlijk niet. Het bestuurt me en steelt mijn tijd.
Een snufje frictie
Miriam Rasch citeert in haar boek –Frictie, ethiek in tijden van dataïsme– neurowetenschapper Poppy Crum. Zij denkt dat onze keuzevrijheid zal samenvallen met het verdwijnen van keuzes op zich, omdat dat wat je wenst zonder tussenkomst uit te lezen zal zijn uit je keuzeprofiel. Gemak wordt verpakt als vrijheid, maar is eigenlijk het wegnemen van keuzes. Het is onvrijheid.
Oplossing is natuurlijk dat ik iedere keer als ik ga kijken de optie krijg één episode te kijken of alles te bingen. Dan kan ik per keer beslissen. Dat is een beetje frictie, maar precies het soort frictie dat me doet nadenken over wat ik wil. De vertraging staat het kiezen toe. Dat bewust beslissen geeft me mijn autonomie terug.
Pakken wat je pakken kan
Zeg Poot, is dat nou echt een probleem? Ja, want het laat een mentaliteit zien; de mentaliteit van onbescheidenheid, van zoveel aandacht pakken als je pakken kan. Misschien wel meer dan waar een bedrijf als Netflix recht op heeft.
En ja, ik weet dat je het automatisch doorspelen in de instellingen kunt uitzetten, heb ik inmiddels gedaan natuurlijk. (To turn it off, sign in to Netflix, select Manage Profiles from the menu, and chose the profile you want to update. From there, simply uncheck the option to Autoplay next episode in a series on all devices.)