De samenwerking met het Kröller-Müller Museum begon met een blog en snel daarna een mooi gesprek. Over hoe kinderen de wolkenherder willen knuffelen en hoe bezoekers per ongeluk tegen een lange, witte wand leunen, die dan plots een kunstwerk (Wandreliëf, Ad Dekkers) blijkt te zijn.
In het Kröller-Müller Museum mag gelachen worden, gediscussieerd en in de beeldentuin mag je lekker rennen. Het educatieteam helpt bezoekers beter kijken en denken, maar legt niet zoveel uit. Bewust. Er is kijk-aandacht tijdens het bezoek, er is ontspanning en plezier, maar minder ruimte leren en lezen.
Jammer, want er is altijd wel veel te vertellen. En als je als museumbezoeker meer weet, kun je beter kijken. En dus bedachten we samen de Blind Date: op date met een kunstwerk, waarvan je van te voren niet weet welke het is.
Families doen thuis maakopdrachten in de geest van de kunstenaar en komen pas dan naar het museum. Ze doen kennis op door te doen, en komen beslagen ten ijs in het museum. Met langere en betere kijktijd tot gevolg!
Zo werkt het:
- Ze krijgen een pakketje met opdrachten thuisgestuurd. De opdrachten gaan over een kunstwerk, maar ze weten niet welk.
- Families doen kennis op tijdens het uitvoeren van de opdrachten en de betekenis groeit doordat ze ermee bezig zijn.
- Pas daarna gaan ze naar het museum en zien ze (pas) het werk waar ze al die tijd over hebben nagedacht. De ontmoeting met het echte werk is het hoogtepunt. De impressie is dus het allerlaatste.
Meer weten over de ideeën hierachter? Ik schreef er een artikel over.
Ook op date? Dat regel je hier!